از اينروست كه ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمیشويم. با اينكه نيروی جسمی ما به تدریج از بين میرود، اما نيروی باطنی ما روزبهروز در خداوند فزونی میيابد.
پس، از داشتن آن «خار» خوشحالم؛ از اهانتها، سختیها، جفاها و مشكلات نيز شادم؛ چون میدانم كه همهٔ اينها باعث جلال مسيح میشود. زيرا وقتی ضعيفم، آنگاه توانا هستم؛ هر چه كمتر داشته باشم، بيشتر به خدا متكی خواهم بود.