لوقا ۲۲:‏۱۹

سپس نان را برداشت و خدا را شكر نمود و آن را پاره كرد و به ايشان داد و گفت: «اين بدن من است كه در راه شما فدا می‌شود. اين را به ياد من بجا آريد.»

مطالب مرتبط

البته منظورم اين نيست كه در احتياج بودم، زيرا آموخته‌ام كه به آنچه دارم، راضی و قانع باشم.

از این رو، خاطرجمع هستيم كه هرگاه از خدا چيزی مطابق خواست او بطلبيم، دعای ما را خواهد شنيد.

به من کمک کنید تا کلام خدا را منتشر کنم: