پيدايش

در آغاز، هنگامی كه خدا آسمانها و زمين را آفريد، زمين، خالی و بی‌شكل بود، و روح خدا روی توده‌های تاريکِ بخار حركت می‌كرد.
پيدايش ۱:‏۱-‏۲ آفرینش روح آسمان
خداوند فرمود: «شايسته نيست آدم تنها بماند. بايد برای او يار مناسبی به وجود آورم.»
پيدايش ۲:‏۱۸ آفرینش ازدواج روابط
خدا روز هفتم را بركت داده، آن را مقدس اعلام فرمود، زيرا روزی بود كه خدا پس از پايان كار آفرينش، آرام گرفت.
پيدايش ۲:‏۳ آفرینش برکت سبت
خدا فرمود: «روشنايی بشود.» و روشنايی شد.
پيدايش ۱:‏۳ آفرینش صحبت نور
پس خدا انسان را شبيه خود آفريد. او انسان را زن و مرد خلق كرد.
پيدايش ۱:‏۲۷ آفرینش خداوند زیبایی
رنگين‌كمان خود را در ابرها می‌گذارم و اين نشان عهدی خواهد بود كه من با جهان بسته‌ام.
پيدايش ۹:‏۱۳ اتحاد وعده ها
من با شما و با نسلهای آيندهٔ شما و حتی با تمام حيوانات، پرندگان و خزندگان عهد می‌بندم كه بعد از اين هرگز موجودات زنده را بوسيلهٔ طوفان هلاک نكنم و زمين را نيز ديگر بر اثر طوفان خراب ننمايم.
پيدايش ۹:‏۹-‏۱۱ امنیت اتحاد وعده ها
و از آن دنده، زنی سرشت و او را پيش آدم آورد. آدم گفت:
«اين است استخوانی از استخوانهايم
و گوشتی از گوشتم.
نام او ”نسا“ باشد،
چون از انسان گرفته شد.»
به اين سبب است كه مرد از پدر و مادر خود جدا می‌شود و به همسر خود می‌پيوندد، و از آن پس، آن دو يكی می‌شوند.
پيدايش ۲:‏۲۲-‏۲۴ ازدواج آفرینش بدن
تمام گياهان دانه‌دار و ميوه‌های درختان را برای خوراک به شما دادم.
پيدايش ۱:‏۲۹ غذا زندگی به ثمر رسیدن
سرانجام خدا فرمود: «انسان را شبيه خود بسازيم، تا بر حيوانات زمين و ماهيان دريا و پرندگان آسمان فرمانروايی كند.»
پيدايش ۱:‏۲۶ آفرینش خداوند زندگی