خداوند قادر متعال می‌فرمايد: «در آن روزی كه من تعيين كرده‌ام، آنها قوم خاص من خواهند بود و همانطور كه يک پدر، پسر مطيع خود را می‌بخشد، من نيز ايشان را خواهم بخشيد.»
خداوند چنين پاسخ می‌دهد: «آيا يک مادر جگر گوشهٔ خود را فراموش می‌كند؟ يا بر پسر خود رحم نمی‌كند؟ حتی اگر مادری طفلش را فراموش كند، من شما را فراموش نخواهم كرد! ای اورشليم، من نام تو را بر كف دستم نوشته‌ام و ديوارهايت هميشه در نظر من است.»
