آنگاه عيسی ايشان را با خود تا نزديكی «بيت‌عنيا» برد. در آنجا دستهای خود را به سوی آسمان بلند كرد و ايشان را بركت داد، و در همان حال از روی زمين جدا شد و به سوی آسمان بالا رفت.
ای خداوند، تو را ستايش می‌كنم و نامت را گرامی می‌دارم، چون تو خدای من هستی. تو كارهای شگفت‌انگيز كرده‌ای و آنچه را كه از قديم اراده نموده‌ای در كمال درستی و امانت به انجام رسانيده‌ای.
