از اين امر پی می‌بريم كه فرصتی برای استراحت و آرامش كامل، در محلی انتظار قوم خدا يعنی ما را می‌كشد؛ و مسيح قبلاً وارد اين محل شده است. او اكنون در آنجاست و استراحت می‌كند، همانگونه كه خدا بعد از آفرينش استراحت نمود.
شما نمک جهان هستيد و به آن طعم می‌بخشيد. اما اگر شما نيز طعم خود را از دست دهيد، وضع جهان چه خواهد شد؟ در اين صورت، شما را همچون نمكی بی‌مصرف دور انداخته، پايمال خواهند ساخت.
