آیات کتاب مقدس در مورد گناه
- مگر نمی‌دانيد كه مردم نادرست از بركات سلطنت خدا بی‌نصيب خواهند ماند؟ خود را فريب ندهيد! شهوترانان، بت‌پرستان و زانيان و آنانی كه به دنبال زنان و مردان بدكاره می‌افتند، و همينطور دزدان، طمعكاران، مشروبخواران و كسانی كه به ديگران تهمت می‌زنند و يا مال مردم را می‌خورند، در دنيای جديدی كه خدا سلطنت می‌كند، جايی نخواهند داشت.
- اما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماييم، می‌توانيم اطمينان داشته باشيم كه او ما را می‌بخشد و از هر ناراستی پاک می‌سازد. اين كار خدا كاملاً منصفانه و درست است، زيرا عيسی مسيح برای شستن و پاک كردن گناهان ما، جان خود را فدا كرده است.
- زيرا همه گناه كرده‌اند و هيچكس به آن كمال مطلوب و پرجلالی كه خدا انتظار دارد، نرسيده است. اما اكنون اگر به عيسی مسيح ايمان آوريم، خدا ما را كاملاً «بی‌گناه» به حساب می‌آورد، چون عيسی مسيح به لطف خود به طور رايگان گناهان ما را برداشته است.
- پس به گناهان اين دنيا نزديک نشويد؛ هوسهای ناپاک را كه در وجودتان كمين می‌كنند، نابود سازيد؛ هرگز خود را با گناهانی چون بی‌عفتی، ناپاكی، شهوترانی و هوسهای ننگين ديگر آلوده نكنيد. به چيزهای خوش‌ظاهر اين دنيا نيز طمع نورزيد، چون طمع نوعی بت‌پرستی است.
- اما اگر نجات ما از راه اجرای شريعت و احكام خدا به دست نمی‌آيد، بلكه خدا آن را به خاطر فيض و لطف خود به ما عطا می‌كند، آيا اين بدان معناست كه می‌توانيم باز هم گناه كنيم؟ هرگز!
- با كلامت مرا راهنمايی كن تا مغلوب بدی نشوم.
- اگر برادری به تو بدی كند، برو و خصوصی با او گفتگو كن و او را متوجهٔ خطايش بساز. اگر سخن تو را گوش گرفت و به تقصيرش اعتراف كرد، برادری را باز يافته‌ای.
- شما همچون همسران بی‌وفايی هستيد كه به دشمنان شوهرشان عشق می‌ورزند. آيا متوجه نيستيد كه اگر با دشمنان خدا، يعنی لذّات ناپاک اين دنيا دوستی نماييد، در واقع با خدا دشمنی می‌كنيد؟ پس هر كه می‌خواهد از خوشیهای ناپاک اين دنيا لذت بجويد، ديگر نمی‌تواند دوست خدا باشد.
- ای خدای رحيم و كريم، بر من رحم فرما و گناهانم را محو كن. مرا از عصيانم كاملاً شستشو ده و مرا از گناهم پاک ساز.
- قدمهای آدم درستكار ثابت و استوار است، ولی شخص كجرو عاقبت می‌لغزد و می‌افتد.
- شخص نيک، چون خوش قلب است، اعمالش نيز نيک است. شخص بد، چون بدباطن است، اعمالش نيز بد است. آنچه در دل شخص باشد، از سخنانش آشكار می‌گردد!
- چرا پر كاه را در چشم برادرت می‌بينی، اما تير چوب را در چشم خودت نمی‌بينی؟
- از همه مهمتر، يكديگر را با تمام وجود محبت نماييد، زيرا محبت باعث می‌شود تقصيرهای بيشمار يكديگر را ناديده بگيريد.
- پس اگر بگوييم كه با خدا رابطه‌ای نزديک داريم، اما در تاريكی روحانی و در گناه زندگی كنيم، دروغ می‌گوييم.
- در كارهای پوچ شرارت و تاريكی شركت نكنيد، بلكه بگذاريد نور شما بر آنها بتابد تا زشتی آنها بر همگان آشكار شود. زيرا كارهای زشتی كه خدانشناسان در تاريكی انجام می‌دهند، حتی ذكرشان هم شرم‌آور است.
- خوشا به حال كسی كه با بدكاران مشورت نمی‌كند و راه گناهكاران را در پيش نمی‌گيرد و با كسانی كه خدا را مسخره می‌كنند همنشين نمی‌شود.
- برادران عزيز، اگر از يک ايماندار خطايی سر بزند، شما كه روحانی‌تر هستيد با كمال فروتنی او را به راه راست بازگردانيد؛ اين را به ياد داشته باشيد كه در آينده ممكن است شما نيز دچار وسوسه و خطا شويد.
- سپس افزود: «آنچه انسان را نجس می‌سازد، افكاری است كه از وجود او تراوش می‌كند. چون از وجود و قلب انسان است كه فكرهای نادرست بيرون می‌آيند، و منجر به اعمال نادرست می‌شوند، اعمالی نظير: دزدی، آدمکشی، زناكاری، طمع به مال ديگران، شرارت، فريب و تقلب، شهوت، حسادت، بدگويی و غيبت، خودپسندی و هرگونه حماقت ديگر. تمام اين چيزهای شرم‌آور از وجود و قلب انسان سرچشمه می‌گيرد و انسان را نجس ساخته، از خدا دور می‌كند.»
- او بر روی صليب، بار گناهان ما را بر دوش گرفت تا ما بتوانيم از چنگ گناه رهايی يافته، زندگی پاكی داشته باشيم. زخمهای او نيز دوای دردهای ما گرديد.
- به خدا نزديک شويد، تا او نيز به شما نزديک شود. ای گناهكاران، دستهای گناه‌آلود خود را بشوييد و دل خود را فقط با عشق الهی لبريز سازيد تا پاک گردد و نسبت به خدا وفادار بماند.
- از دهانمان هم بركت جاری می‌شود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد.
- هر كه گناه خود را بپوشاند، هرگز كامياب نخواهد شد، اما كسی كه آن را اعتراف كند و از آن دست بكشد خدا بر او رحم خواهد كرد.
- مسيح نيز فقط يک بار جان خود را فدا كرد تا به عنوان قربانی، گناهان بسياری را پاک كند. اما بار ديگر خواهد آمد تا آنانی را كه با صبر و اشتياق چشم به راه او هستند، نجات بخشد.
- پس ملاحظه می‌كنيد كه با اجرای شريعت، كسی هرگز نمی‌تواند رضايت خدا را حاصل كند. در واقع هر چه بيشتر شريعت را بدانيم، بيشتر پی می‌بريم كه آن را زير پا گذارده‌ايم. شريعت فقط چشمان ما را باز می‌كند تا گناهان خود را ببينيم.
- هشيار باشيد كه گناهانی نظير طمع، بی‌عفتی و شهوترانی در ميان شما وجود نداشته باشد. چنين گناهان در بين قوم خدا جای ندارد.
