ای خداوند، تو را ستايش می‌كنم و نامت را گرامی می‌دارم، چون تو خدای من هستی. تو كارهای شگفت‌انگيز كرده‌ای و آنچه را كه از قديم اراده نموده‌ای در كمال درستی و امانت به انجام رسانيده‌ای.
پس، از داشتن آن «خار» خوشحالم؛ از اهانتها، سختیها، جفاها و مشكلات نيز شادم؛ چون می‌دانم كه همهٔ اينها باعث جلال مسيح می‌شود. زيرا وقتی ضعيفم، آنگاه توانا هستم؛ هر چه كمتر داشته باشم، بيشتر به خدا متكی خواهم بود.
