- Błogosławiony człowiek, który ufa PANU,
a którego nadzieją jest PAN.
Będzie bowiem jak drzewo zasadzone nad wodami,
które swoje korzenie zapuszcza nad strumieniem
i nie zauważa, gdy upał przychodzi,
ale jego liść pozostaje zielony.
W roku suszy nie troszczy się
i nie przestaje przynosić owocu. - Najzdradliwsze ponad wszystko jest serce
i najbardziej przewrotne. Któż zdoła je poznać?
Ja, PAN, badam serca i doświadczam nerki,
aby oddać każdemu według jego dróg
i według owocu jego uczynków. - Uzdrów mnie, PANIE, a będę uzdrowiony;
zbaw mnie, a będę zbawiony.
Ty bowiem jesteś moją chwałą.
Dlatego nie zniechęcamy się, bo chociaż nasz zewnętrzny człowiek niszczeje, to jednak ten wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień. 
