از اينروست كه ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی‌شويم. با اينكه نيروی جسمی ما به تدریج از بين می‌رود، اما نيروی باطنی ما روز‌به‌روز در خداوند فزونی می‌يابد. اما نه تنها از اين بابت شاديم، بلكه وقتی با مشكلات زندگی و سختیهای روزگار نيز روبرو می‌شويم، باز خوشحال هستيم زيرا می‌دانيم اين سختیها به خير و صلاح ما هستند چون به ما می‌آموزند كه صبر و تحمل داشته باشيم. صبر و تحمل نيز باعث رشد و استحكام شخصيت ما می‌شود و به ما ياری می‌كند تا ايمانمان به خدا روز‌به‌روز قویتر گردد. چنين ايمانی سرانجام اميد ما را نيز نيرومند و پايدار می‌سازد.آیه بعدی!همراه با تصویر 
