دوستان عزيز، حال كه خدا چنين وعدههايی به ما ارزانی داشته است، بياييد ما نيز از تمام گناهانی كه جسم و روحمان را آلوده میكند دست بكشيم و خود را پاک ساخته، با خداترسی زندگی كنيم و خود را تماماً به خدا تقديم نماييم.
سپس افزود: «آنچه انسان را نجس میسازد، افكاری است كه از وجود او تراوش میكند. چون از وجود و قلب انسان است كه فكرهای نادرست بيرون میآيند، و منجر به اعمال نادرست میشوند، اعمالی نظير: دزدی، آدمکشی، زناكاری، طمع به مال ديگران، شرارت، فريب و تقلب، شهوت، حسادت، بدگويی و غيبت، خودپسندی و هرگونه حماقت ديگر. تمام اين چيزهای شرمآور از وجود و قلب انسان سرچشمه میگيرد و انسان را نجس ساخته، از خدا دور میكند.»
اما اگر گناهان خود را به او اعتراف نماييم، میتوانيم اطمينان داشته باشيم كه او ما را میبخشد و از هر ناراستی پاک میسازد. اين كار خدا كاملاً منصفانه و درست است، زيرا عيسی مسيح برای شستن و پاک كردن گناهان ما، جان خود را فدا كرده است.
به خدا نزديک شويد، تا او نيز به شما نزديک شود. ای گناهكاران، دستهای گناهآلود خود را بشوييد و دل خود را فقط با عشق الهی لبريز سازيد تا پاک گردد و نسبت به خدا وفادار بماند.
بلی عزيزان، ما اكنون حقيقتاً فرزندان خدا هستيم. گرچه هنوز نمیدانيم در آينده چگونه خواهيم بود، اما اين را به يقين میدانيم كه وقتی مسيح بازگردد، مانند او خواهيم شد، چون او را همانگونه كه هست خواهيم ديد. هر كه به اين حقيقت ايمان دارد، میكوشد تا پاک بماند، زيرا كه مسيح نيز پاک است.
عدهٔ زيادی پاک و طاهر خواهند شد، ولی بدكاران به كارهای بدشان ادامه خواهند داد. از بدكاران هيچكدام چيزی نخواهند فهميد، اما حكيمان همه چيز را درک خواهند كرد.
او جان خود را در راه گناهان ما فدا كرد تا ما را از آن وضع گناهآلودمان آزاد سازد، و از ما قومی خاص برای خود بوجود آورد، قومی كه دلی پاک داشته، مشتاق خدمت به مردم باشند.
و اما شما ای شوهران، همسران خود را همانطور دوست بداريد كه مسيح كليسای خود را دوست داشت. او حاضر شد جانش را فدای كليسا كند، تا آن را مقدس و پاک سازد و با غسل تعميد و كلام خدا آن را شستشو دهد.
چقدر بيشتر خون مسيح، زندگی و قلب ما را دگرگون خواهد ساخت. قربانی مسيح ما را از شريعت و احكام بیروح سابق رهايی میدهد و در ما اين ميل را ايجاد میكند كه با اشتياق قلبی خدا را خدمت كنيم. زيرا مسيح نيز كه كامل و بدون گناه بود، به كمک روح پاک و ابدی خدا، خود را با كمال ميل به خدا تقديم كرد تا در راه گناهان ما فدا شود.
اكنون اين طوفان، غسل تعميد را در نظر ما مجسم میكند. وقتی تعميد میگيريم، نشان میدهيم كه بوسيلهٔ زنده شدن مسيح، از مرگ و هلاكت نجات يافتهايم. هدف از غسل تعميد، نظافت و شستشوی بدن نيست، بلكه با تعميد يافتن در واقع به سوی خدا باز میگرديم و از او میخواهيم كه دلهايمان را از گناه پاک سازد.
فرزند خدا، منعكس كننده جلال خدا و مظهر دقيق وجود اوست. او با كلام نيرومند خود تمام عالم هستی را اداره میكند. او به اين جهان آمد تا جانش را فدا كند و ما را پاک ساخته، گذشتهٔ گناهآلود ما را محو نمايد؛ پس از آن، در بالاترين مكان افتخار، يعنی به دست راست خدای متعال نشست.
خداوند میفرمايد: «بحث و جدل من با شما اين است: اگرچه لكههای گناهانتان به سرخی خون است، اما من آنها را مانند پشم پاک میكنم و شما را همچون برف سفيد میسازم!»
مقدار كمک مهم نيست، بلكه علاقه و توجه شما به اين امر برای خدا اهميت دارد. در ضمن، او انتظار ندارد كه شما بيش از توانايی خود هديه بدهيد، بلكه تا آن حد كه میتوانيد.