به يكديگر دروغ نگوييد، زيرا آن طبيعت كهنه و فاسد شما كه دروغ میگفت، ديگر مرده و از بين رفته است؛ و اكنون زندگی كاملاً تازهای را در پيش گرفتهايد، كه طی آن در شناخت راستی ترقی میكنيد و میكوشيد هر روز بيشتر شبيه مسيح، خالق اين زندگی تازه شويد.
گاه خدا اجازه میدهد كه انسان دچار غم و اندوه گردد. چنين غمی سبب میشود كه انسان از گناه دست بكشد و در جستجوی زندگی جاويد برآيد. هيچ پشيمانی نيز در آن وجود ندارد. اما غم اين دنيا، غمی نيست كه باعث توبه از گناه شود، و از هلاكت ابدی جلوگيری كند.
مانند اجداد خود نباشيد كه انبيای گذشته هر چه سعی كردند آنها را از راههای زشتشان بازگردانند، توجهی به ايشان نكردند. من توسط انبيا به ايشان گفتم كه به سوی من بازگشت كنند، ولی آنها گوش ندادند.
پولس به ايشان گفت: «تعميدی كه يحيی میداد برای اين بود كه مردم از گناه دست كشيده، به سوی خدا بازگردند و به عيسی ايمان بياورند، يعنی به همان كسی كه يحيی وعدهٔ ظهورش را میداد.»
من فقط در صورتی اجازه خواهم داد در اين سرزمين باقی بمانيد در سرزمينی كه جاودانه به پدرانتان دادهام كه از كردار و رفتار بد دست كشيده، با يكديگر با درستی و انصاف رفتار كنيد، از يتيمان، بيوهزنان و غريبان بهرهكشی نكنيد، از ريختن خون بیگناهان دست برداريد و از پيروی خدايان ديگر كه باعث زيان و لطمهٔ شماست روی گردان شويد.
پس، بياييد از الفبای مسيحيت بگذريم و به درسهای عمیقتر روحانی بپردازيم، و مانند مسيحيان باتجربه، در فهم و درک امور روحانی به سوی كمال پيش برويم. تصور نمیكنم كه ديگر لازم باشد مانند سابق شما را به اجتناب از اعمالی كه منتهی به مرگ میشوند، و يا به ايمان به خدا ترغيب كنيم. ديگر نيازی نيست بيش از اين دربارهٔ غسل تعميد، نحوهٔ دريافت عطايای روحانی، زندگی پس از مرگ و مجازات ابدی، شما را تعليم دهيم.