آیات کتاب مقدس در مورد غرور
- تكبر باعث سرافكندگی می‌شود، پس دانا كسی است كه فروتن باشد.
- اگر كسی خداترس باشد، از بدی نفرت خواهد داشت. من از غرور و تكبر، رفتار و گفتار نادرست متنفرم.
- با شادی با يكديگر همكاری نماييد؛ هيچ كاری را برای خودنمايی نكنيد؛ سعی نكنيد فقط با اشخاص بزرگ و مهم معاشرت كنيد، بلكه در جمع اشخاص عادی نيز خوش باشيد. خود را از ديگران داناتر نشماريد.
- تكبر، انسان را به زمين می‌زند، ولی فروتنی منجر به سربلندی می‌شود.
- چنانكه كتاب‌مقدس می‌فرمايد: «اگر كسی می‌خواهد به چيزی افتخار كند، به آنچه خداوند كرده است فخر نمايد، نه به آنچه خودش انجام داده است.» زيرا مهم آن نيست كه شخص از خود و از كارهايی كه انجام داده است تعريف و تمجيد كند، بلكه مهم آنست كه خداوند او را تحسين نمايد.
- اما خداوند به سموئيل فرمود: «به چهرهٔ او و بلندی قدش نگاه نكن، زيرا او آن كسی نيست كه من در نظر گرفته‌ام. من مثل انسان قضاوت نمی‌كنم. انسان به ظاهر نگاه می‌كند، اما من به دل.»
- تكبر به سقوط می‌انجامد و فروتنی به سربلندی.
- سپس افزود: «آنچه انسان را نجس می‌سازد، افكاری است كه از وجود او تراوش می‌كند. چون از وجود و قلب انسان است كه فكرهای نادرست بيرون می‌آيند، و منجر به اعمال نادرست می‌شوند، اعمالی نظير: دزدی، آدمکشی، زناكاری، طمع به مال ديگران، شرارت، فريب و تقلب، شهوت، حسادت، بدگويی و غيبت، خودپسندی و هرگونه حماقت ديگر. تمام اين چيزهای شرم‌آور از وجود و قلب انسان سرچشمه می‌گيرد و انسان را نجس ساخته، از خدا دور می‌كند.»
- زيرا وابستگی‌های اين دنيا و خواسته‌های ناپاک، ميل به داشتن و تصاحب هر آنچه كه به نظر جالب می‌آيد، و غرور ناشی از ثروت و مقام، هيچيک از خدا نيست؛ بلكه از اين دنيای گناه‌آلود می‌باشد.
- خدا افرادی را انتخاب كرده كه طبق معيارهای دنيا از طبقات پايين و مطرود جامعه هستند. بلی، خدا همان كسانی را برگزيده كه دنيا ايشان را هيچ می‌انگارد، تا نشان دهد آنانی كه مهم و بزرگ به نظر می‌آيند، هيچ هستند؛ و به اين ترتيب هيچكس در هيچ جا، نتواند در برابر خدا فخرفروشی كند.
- به كسانی كه در اين دنيا ثروتی دارند بگو كه مغرور نشوند و به آن اميد نبندند چون دير يا زود از بين خواهد رفت، بلكه به خدا اميد ببندند كه هر چه لازم داريم سخاوتمندانه به ما عطا می‌كند تا از آنها لذت ببريم.
- مسيحيانی كه از مال اين دنيا بی‌بهره هستند، نبايد خود را حقير پندارند، بلكه بايد شاد باشند زيرا در نظر خدا بزرگ و سربلند هستند. مسيحيان ثروتمند نيز نبايد خود را بزرگ بدانند، بلكه بايد شاد باشند كه ثروت اين دنيا، گنج واقعی آنان نيست، زيرا ثروت اين دنيا مانند گُلی است كه بعد از مدتی، در اثر تابش آفتاب سوزان، زيبايی خود را از دست می‌دهد و پژمرده می‌شود.
- اكنون من، نبوكدنصر، فرمانروای آسمانها را كه تمام اعمالش درست و بر حق است حمد و سپاس می‌گويم و نام او را به بزرگی ياد می‌كنم. او قادر است آنانی را كه متكبرند، پست و خوار سازد.
- اگر تمام اموال خود را به فقرا ببخشم و به خاطر اعلام پيغام انجيل، زنده‌زنده در ميان شعله‌های آتش سوزانده شوم، اما نسبت به انسانها محبتی نداشته باشم، تمام فداكاريهايم بيهوده خواهد بود.
- ولی پس از اينكه خورديد و سير شديد، مغرور شده، مرا فراموش كرديد.
