- شما مرا استاد و خداوند می‌خوانيد، و درست می‌گوييد چون همينطور نيز هست.
- حال، اگر من كه خداوند و استاد شما هستم، پاهای شما را شستم، شما نيز بايد پاهای يكديگر را بشوييد.
- چون مسلماً خدمتكار از اربابش بالاتر نيست و قاصد نيز از فرستنده‌اش مهمتر نمی‌باشد.
- بدانيد كه هر کس فرستاده‌ء مرا قبول كند، مرا پذيرفته است و آنكه مرا قبول كند فرستنده‌ء من يعنی خدای پدر را پذيرفته است.
- پس حال، دستوری تازه به شما می‌دهم: يكديگر را دوست بداريد همانگونه كه من شما را دوست می‌دارم.
- محبت شما به يكديگر، به جهان ثابت خواهد كرد كه شما شاگردان من می‌باشيد.
