Job - NBG

Wie zijn vriend medelijden onthoudt,
die verzaakt de vreze des Almachtigen.

Toen stond Job op, scheurde zijn mantel en schoor zijn hoofd; daarop wierp hij zich ter aarde, boog zich neer en zeide: Naakt ben ik uit de schoot mijner moeder gekomen, naakt zal ik daarheen wederkeren. De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd.

Ik had met mijn ogen een verbond gesloten,
hoe zou ik dan een maagd hebben aangezien?

Maar ik weet: mijn Losser leeft
en ten laatste zal Hij op het stof optreden.

En de Here bracht een keer in het lot van Job, toen hij voor zijn vrienden ​gebeden​ had, en de Here gaf Job het dubbele van al wat hij bezeten had.

Zie, welzalig de mens, die God kastijdt;
versmaad daarom de tucht des Almachtigen niet.

De Almachtige, die wij niet begrijpen,
is groot van kracht en recht;
Hij, die groot is in gerechtigheid, buigt haar niet.

Want Hij weet, hoe mijn wandel is;
toetste Hij mij, ik kwam als goud te voorschijn.
Mijn voet bleef vast in zijn spoor,
ik hield zijn weg zonder af te buigen.

Het gebod zijner lippen deed ik niet wijken,
in mijn binnenste verborg ik de woorden van zijn mond.

Want ik redde de ellendige die om hulp riep,
de wees en hem die geen helper had;
de zegenwens van wie dreigde onder te gaan, kwam op mij,
en het ​hart​ der ​weduwe​ deed ik jubelen.