از این رو، به شما توصيه میكنم كه از اوامر روح خدا پيروی كنيد؛ او به شما خواهد آموخت كه چه بكنيد و كجا برويد. در اين صورت ديگر بردهٔ اميال نفس سركش خود نخواهيد بود.
پس به گناهان اين دنيا نزديک نشويد؛ هوسهای ناپاک را كه در وجودتان كمين میكنند، نابود سازيد؛ هرگز خود را با گناهانی چون بیعفتی، ناپاكی، شهوترانی و هوسهای ننگين ديگر آلوده نكنيد. به چيزهای خوشظاهر اين دنيا نيز طمع نورزيد، چون طمع نوعی بتپرستی است.
در حسرت چيزی به سر میبريد كه نداريد؛ پس دستتان را به خون آلوده میكنيد تا آن را به چنگ آوريد. در آرزوهای چيزهايی هستيد كه متعلق به ديگران است، و شما نمیتوانيد داشته باشيد؛ پس به جنگ و دعوا میپردازيد تا از چنگشان بيرون بكشيد. علت اينكه آنچه میخواهيد نداريد، اينست كه آن را از خدا درخواست نمیكنيد.
من میتوانم هر كاری را كه مسيح منع نكرده است، انجام دهم. اما بعضی از اين كارها، حتی اگر اجازهٔ انجامش را نيز داشته باشم، برايم مفيد نيستند. اگر بدانم چيزی بر من مسلط خواهد شد و چنان مرا درگير خواهد كرد كه نتوانم براحتی خود را از چنگ آن خلاصی دهم، از آن صرفنظر میكنم.
زيرا وابستگیهای اين دنيا و خواستههای ناپاک، ميل به داشتن و تصاحب هر آنچه كه به نظر جالب میآيد، و غرور ناشی از ثروت و مقام، هيچيک از خدا نيست؛ بلكه از اين دنيای گناهآلود میباشد.
به ازدواج خود و به عهد و پيمانی كه بستهايد وفادار باشيد، و پيوند زناشويیتان را از آلودگی دور نگاه داريد، زيرا خدا افراد فاسد و زناكار را حتماً مجازات خواهد كرد.
اما اين را به یاد داشته باشيد كه وسوسههايی كه به سراغ شما میآيند، از وسوسههايی كه ديگران دچار آنند، دشوارتر نمیباشد. هيچ وسوسهای نيست كه نتوان در مقابل آن ايستادگی كرد. پس در برابر آنها مقاومت كنيد و اطمينان داشته باشيد كه خدا نخواهد گذارد كه بيش از حد توانايی خود وسوسه شويد؛ و به شما قدرت خواهد بخشيد تا بتوانيد در برابر آن تاب بياوريد. اين وعدهٔ خداست و به آن عمل نيز خواهد كرد. او به شما نشان خواهد داد كه چگونه از وسوسهها بگريزيد و در دام آنها نيفتيد.
وقتی كسی وسوسه شده، به سوی گناهی كشيده میشود، فكر نكند كه خدا او را وسوسه میكند، زيرا خدا از گناه و بدی به دور است و كسی را نيز به انجام آن، وسوسه و ترغيب نمیكند.
با همين قدرت عظيم بود كه تمام بركات غنی و عالی را كه وعده داده بود، به ما بخشيد. يكی از اين وعدهها اين بود كه ما را از شهوت و فساد محيط اطرافمان رهايی دهد و از طبيعت و صفات الهی خود بهرهای به ما عطا فرمايد.
پس آيا منظور اينست كه شريعت بد است؟ هرگز! شريعت بد نيست، اما همين شريعت بود كه بدی و گناهان مرا به من نشان داد. به عنوان مثال اگر در احكام و شريعت، گفته نشده بود كه «نبايد در قلب خود خواهشهای ناپاک داشته باشيد»، من هيچگاه به وجود چنين خواهشهايی در خود پی نمیبردم.
برادران عزيز، اگر از يک ايماندار خطايی سر بزند، شما كه روحانیتر هستيد با كمال فروتنی او را به راه راست بازگردانيد؛ اين را به ياد داشته باشيد كه در آينده ممكن است شما نيز دچار وسوسه و خطا شويد.