- پدر آسمانی، شما را به شرطی خواهد بخشيد كه شما نيز آنانی را كه به شما بدی كرده‌اند، ببخشيد.
- ای خداوند، رحمت ازلی و محبت عظيم خود را به ياد آر! خطايا و گناهان جوانی‌ام را ببخش! ای خداوند، به رحمت خويش و به خاطر نيكويی خود مرا ياد كن!
- اگر كسی تخم هوی و هوس خود را بكارد، فساد و نابودی روح خود را درو خواهد كرد؛ اما اگر بذر اعمال نيک روحانی را بكارد، از روح خدا حيات جاودانی را درو خواهد كرد.
- عيسی جواب داد: «اين عين حقيقت است كه هر که گناه می‌كند، اسير و بردهٔ گناه است.»
- از اين رو، آنانی كه عنان زندگی‌شان در دست طبيعت كهنهٔ گناه‌آلودشان است و هنوز در پی خواهشهای ناپاک سابق خود هستند، نمی‌توانند خدا را راضی كنند.
- زيرا هر كه گناه كند، تنها دستمزدی كه خواهد يافت، مرگ است؛ اما هر كه به خداوند ما عيسی مسيح ايمان آورد، پاداش او از خدا زندگی جاويد است.
- اگر عصبانی شديد، اجازه ندهيد گناهی از شما سر بزند. پيش از آنكه خورشيد غروب كند، خشم را از خود دور كنيد، زيرا اگر خشمگين بمانيد، به شيطان فرصت می‌دهيد كه شما را به گناه وا دارد.
- پس، توبه كنيد، از گناهانتان دست بكشيد و به سوی خدا بازگرديد تا گناهانتان پاک شود و دوران آسودگی و خرمّی از جانب خداوند فرا برسد.
- گناه يعنی همان نيشی كه باعث مرگ می‌شود، از بين خواهد رفت، و شريعت كه گناهان ما را به ما نشان می‌دهد، ديگر بر ما داور نخواهد بود.
- خوشا به حال كسی كه گناهانش آمرزيده شده و خطاهايش بخشيده شده است!
- پس تا فرصت داريد توبه كنيد و از گناهان خود دست بكشيد، تا باعث هلاكتتان نگردد!
- خوب، اكنون چه بايد كرد؟ آيا بايد به زندگی گذشته و گناه‌آلود خود ادامه دهيم تا خدا نيز لطف و بخشش بيشتری به ما نشان دهد؟
هرگز! مگر نمی‌دانيد كه وقتی به مسيح ايمان آورديم و غسل تعميد گرفتيم، جزئی از وجود پاک او شديم و با مرگ او، طبيعت گناه‌آلود ما نيز مرد؟ پس، حال، كه قدرت گناه در ما نابود شده است، چگونه می‌توانيم باز به زندگی گناه‌آلود سابق خود ادامه دهيم؟ - راههايی هستند كه به نظر انسان راست می‌آيند اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند.
- به اين دنيای گناه‌آلود و به آنچه به آن تعلق دارد، دل نبنديد. كسی كه به اين چيزها دل ببندد، در واقع نشان می‌دهد كه به خدا دلبستگی ندارد.
- نيكان خاطرهٔ خوبی از خود باقی می‌گذارند، اما نام بدكاران به فراموشی سپرده می‌شود.
- خود را بشوييد و طاهر شويد! گناهانی را كه در حضور من مرتكب شده‌ايد از خود دور كنيد.
- خداوند می‌فرمايد: «بحث و جدل من با شما اين است: اگرچه لكه‌های گناهانتان به سرخی خون است، اما من آنها را مانند پشم پاک می‌كنم و شما را همچون برف سفيد می‌سازم!»
- ولی ما گناه كرده و مرتكب شرارت شده‌ايم، ما سركش و خطاكاريم و از دستورات تو سرپيچی نموده‌ايم.
- در هر يک از اين موارد، شخص بايد به گناهش اعتراف كند.
- از این رو، به شما توصيه می‌كنم كه از اوامر روح خدا پيروی كنيد؛ او به شما خواهد آموخت كه چه بكنيد و كجا برويد. در اين صورت ديگر بردهٔ اميال نفس سركش خود نخواهيد بود.
- اگر كسی مرتكب گناهی شده، يكی از قوانين خداوند را زير پا بگذارد، ولی نداند كه چنين كاری از او سر زده است، باز مجرم است.
- پس گناه ديگر ارباب شما نباشد، زيرا اكنون ديگر در قيد شريعت نيستيد تا گناه شما را اسير خود سازد بلكه به فيض و لطف خدا از قيد آن آزاد شده‌ايد.
- درستكاری مايه سرافرازی يک قوم است و گناه مايه رسوايی آن.
- اما وقتی در حضور تو به گناه خود اعتراف می‌كنم و جرمم را نمی‌پوشانم و به خود می‌گويم: «بايد گناه خود را نزد خداوند اقرار كنم»، تو نيز گناه مرا می‌آمرزی.
- در واقع، هر جا كه حسادت و جاه‌طلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت ديگر نيز بچشم می‌خورد.
