نيكان فرياد برآوردند و خداوند صدای ايشان را شنيد و آنها را از تمام سختيهايشان رهانيد. خداوند نزديک دلشكستگان است؛ او آنانی را كه اميد خود را از دست دادهاند، نجات میبخشد.
از تخت، صدايی بلند شنيدم كه میگفت: «خوب نگاه كن! خانهٔ خدا از اين پس در ميان انسانها خواهد بود. از اين پس خدا با ايشان زندگی خواهد كرد و ايشان خلقهای خدا خواهند شد. بله، خود خدا با ايشان خواهد بود. خدا تمام اشكها را از چشمان آنها پاک خواهد ساخت. ديگر نه مرگی خواهد بود و نه غمی، نه نالهای و نه دردی، زيرا تمام اينها متعلق به دنيای پيشين بود كه از بين رفت.»
آنان از اين پس، از گرسنگی و تشنگی و گرمای سوزان نيمروز در امان خواهند بود، زيرا ”برّه“ كه پيش تخت ايستاده است، ايشان را خوراک داده، شبان آنان خواهد بود و ايشان را به چشمههای آب حيات هدايت خواهد كرد؛ و خدا هر اشكی را از چشمان ايشان پاک خواهد نمود.
آنگاه ايوب برخاسته، از شدت غم لباس خود را پاره كرد. سپس موی سر خود را تراشيد و در حضور خدا به خاک افتاده، گفت: «از شكم مادر برهنه به دنيا آمدم و برهنه هم از اين دنيا خواهم رفت. خداوند داد و خداوند گرفت. نام خداوند متبارک باد.»
نزد حزقيا رهبر قوم من برگرد و به او بگو كه خداوند، خدای جدت داوود دعای تو را شنيده و اشكهايت را ديده است. او تو را شفا خواهد داد. سه روز ديگر از بستر بيماری برخواهی خاست و به خانهٔ خداوند خواهی رفت.
گاه خدا اجازه میدهد كه انسان دچار غم و اندوه گردد. چنين غمی سبب میشود كه انسان از گناه دست بكشد و در جستجوی زندگی جاويد برآيد. هيچ پشيمانی نيز در آن وجود ندارد. اما غم اين دنيا، غمی نيست كه باعث توبه از گناه شود، و از هلاكت ابدی جلوگيری كند.
طوری زندگی نكنيد كه باعث رنجش روحالقدس گردد. به ياد داشته باشيد كه او بر شما مهر زده است تا شما را برای روز رستگاری آماده كند، روزی كه در آن به طور كامل از گناه آزادی خواهيد يافت.